Tijdens klimaatmarsen, genocide protesten of feministische demonstraties zie je felle en directe handgeschreven borden. Hierop dragen letters emotie, urgentie en identiteit uit. De boodschappen maken deel uit van een lange traditie van typografie als middel van verzet.
Al tijdens de Franse Revolutie werden pamfletten met grove, haastige letters massaal verspreid om ideeën zichtbaar te maken. Leesbaarheid en snelheid waren belangrijker dan esthetiek. Anderhalve eeuw later gebeurde iets vergelijkbaars in de Civil Rights Movement in de Verenigde Staten. Met sobere kapitalen op borden als “I AM A MAN” claimden Afro-Amerikaanse arbeiders waardigheid en recht – een typografie zo helder dat niemand de boodschap kon negeren.
-
-
Spotprent uit de Franse Revolutie – 1789
-
-
Memphis 1968 – door Richard L. Copley
-
-
Atelier Populaire Parijs – 1968
-
-
Dolle Mina’s in Den Haag – jaren ’70
-
-
Anti-kernwapenprotest – 1983
In mei 1968 kleurden Franse studenten en arbeiders de straten van Parijs met stencildrukken en slogans. Ook in Nederland werd typografie in de jaren ’70 en ’80 een zichtbaar wapen. De Dolle Mina’s gebruikten confronterende leuzen om gelijkheid op te eisen. Krakers vulden straten met posters en graffiti in rauwe, handgemaakte lettervormen. Anti-kernwapendemonstraties en milieubewegingen brachten honderdduizenden mensen bijeen onder korte, krachtige teksten op borden en vlaggen.
Nog steeds wordt typografie ingezet voor protestbijeenkomsten, posters en streetart. Online functioneren memes als digitaal pamflet: snel gemaakt, massaal verspreid en even dwingend. Helaas zijn de thema’s nauwelijks veranderd: gelijkheid, klimaat en vrede. Tijdens de protesten van nu dagen letters, opnieuw, machtsverhoudingen uit.
Zoals losse letters woorden vormen, vormen we samen een beweging. Ontwerpers Tré Seals en Civilization nemen je mee in het proces van VTC WIJ.